 |
|
 |
|
ewulajla
Administrator
Dołączył: 03 Maj 2013
Posty: 72
Przeczytał: 0 tematów
Ostrzeżeń: 0/5
|
|
 |
|
 |
|
 Wysłany: Pią 9:34, 03 Maj 2013 Temat postu: Astrologia egipska |
|
|
Astrologia egipska
Egipt nie był kolebką astrologii, ale tam narodził się nasz kalendarz. Astrologia egipska opiera się zarówno na kalendarzu, jak i na zodiaku.
Egipcjanie uważali, że niebo jest ciałem niebieskim i nie była to bynajmniej metafora. Firmament bowiem był utożsamiany z boginią Nut, którą przedstawiano jako nagą kobietę leżącą ponad ziemią. Mogła się ona utrzymać w tej pozycji dzięki Szu, bogowi powietrza, stojącemu pomiędzy niebem a ziemią. Po niżej niebiańskiego brzucha i mieniącego się gwiazdami ciała Nut leżał na boku Geb - bóg uosabiający Ziemię.
Ra (albo Re), bóg słońca, wędrował po bogini Nut, którą reprezentowały dwie - odwrócone do siebie plecami - postaci: pierwsza to dzień, druga - noc. Jedna spoczywała z twarzą skierowaną na zachód, a stopami na wschód, czy też, ściślej biorąc - na północny--zachód, a stopami ułożonymi w stronę południowo-wschodnią, druga -odwrotnie. Pod ciałem Nut, symbolizującym dzień, możemy dostrzec figury reprezentujące gwiazdy, łodzie oznaczające różne etapy podróży Ra w ciągu dnia, i wreszcie - hieroglify. Identyczny rysunek znajduje się pod ciałem symbolizującym noc. Patrząc więc na nocne niebo, widzimy jednocześnie odwrócony obraz dnia pod spodem. Dowodzi to, że Egipcjanie mimo odmiennego niż nasze pojmowania świata, rozumieli zasadę nocy i dnia, jak również ciągłej wędrówki Słońca wokół ich Ziemi. Nie nazywali jeszcze naszej planety Ziemią, ale widzieli ją w postaci boga Geba. Niebo było natomiast utożsamiane z boginią Nut. Ponadto Egipcjanie wyobrażali sobie, że po drugiej stronie świata ludzie żyją i chodzą do góry nogami. Nut była przedstawiana jako nieproporcjonalnie chuda postać po to, żeby podkreślić ogrom sklepienia niebieskiego i pokazać długą podróż, jaką musiał odbyć Ra, bóg słońca.
ASTROLOGIA EGIPSKA I KALENDARZ
W Egipcie kapłani zajmowali się obserwacją nieba i widocznych na nim konstelacji, w wyniku czego powstały tabele gwiezdne. Jednak wydaje się, że nie przypisywali oni boskich czy ludzkich cech planetom i gwiazdom, tak jak w Mezopotamii czy Babilonie. Z drugiej strony, powiązania między pewnymi cyklicznymi, powtarzającymi się zjawiskami na niebie i ziemi, doprowadziły Egipcjan do ustalenia reguł i praw, które stały się podstawą wszystkich kalendarzy i zodiaków na świecie. I tak pierwszy dzień nowego roku był pierwszym dniem występowania z brzegów Nilu, a także dniem wschodu Syriusza, gwiazdy zlokalizowanej w gwiazdozbiorze Canis Maior (Wielkiego Psa), nazywanej przez Egipcjan Psią Gwiazdą. Według nich uosabiała ona duszę Izydy, tak jak Orion miał reprezentować duszę Horusa. Wschód Syriusza następował w dniu, kiedy po okresie, gdy był niewidoczny - pojawiał się o świcie znów na horyzoncie.
Dzień wschodu Syriusza przypadał w naszym kalendarzu około 19 lipca, tak więc egipski nowy rok, oup rene-pet, zaczynał się z chwilą pojawienia się wspomnianych zjawisk. Licząc od tego dnia, kalendarz egipski dzielił się na 360 dni albo na 36 dekad po 10 dni; każdy dzień miał przypisany specjalny symbol i opiekującego się nim boga. Właśnie Egipcjanom zawdzięczamy podział naszego kalendarza, z tym że zdawali oni sobie sprawę z brakujących kilku dni, aby Słońce zakończyło swój roczny i zodiakalny cykl. Dlatego, żeby „zaokrąglić" rok, dodawali 5 dni, które poświęcali głównym bóstwom swego panteonu: Ozyrysowi, Horusowi, Setowi, Izydzie i Neftydzie. Jednak rok słoneczny w naszym kalendarzu ma nieco więcej niż 365 dni, stąd co cztery lata mamy rok przestępny, który ma 366 dni. Egipcjanie nie dokonywali tego typu manipulacji, musieli więc czekać 1460 lat, żeby wschód Syriusza zbiegł się z dniem wylewu Nilu.
Wreszcie, Egipcjanie podzielili swój kalendarz i zodiak na 3 pory roku, po 120 dni każda:
- pierwsza, Wezbranie Nilu, od około 19 lipca do 18 listopada, w zależności od roku;
- druga, Okres wzrostu roślin, od około 19 listopada do 18 marca, zależnie od roku;
- trzecia, Zbieranie plonów, od około 19 marca do 18 lipca, znów zależnie od roku.
ZODIAK EGIPSKI
Egipscy astrologowie, którzy byli kapłanami i pisarzami, oparli zodiak na konstelacjach gwiezdnych; nie istniało dwanaście znaków zodiaku, jedynie Słońce i Księżyc. Podobnie jak to czynili Babilończycy, brali jeszcze pod uwagę Merkurego, Wenus, Marsa, Jowisza i Saturna.
Do drugiej połowy drugiego tysiąclecia - co odpowiada narodzinom Nowego Cesarstwa i przeniesieniu stolicy do Teb (dzisiaj Luksor), „miasta, w którym domy obfitowały w skarby, miasta o tysiącu bramach, a każda z nich strzeżona przez dwustu wojowników z Koniami i rydwanami" (tekst zacytowany przez Adolfa Ermana i Hermanna Rankę w Cywilizacji egipskiej, 1952) - uznawano tylko 36 dekad egipskiego zodiaku, poświęconych 36 bóstwom.
Tak więc to prawdopodobnie w Te-bach powstał tak zwany kalendarz te-bański, oparty na zodiaku i kalendarzu egipskim, złożony z 360 symboli, każdy o specyficznym znaczeniu, odpowiadający 360 dniom roku i 360 stopniom zodiaku. Zapoznamy się z nim w następnych zeszytach, co pozwoli nam zrozumieć i zagłębić się bardziej w egipską astrologię.
Post został pochwalony 0 razy
Ostatnio zmieniony przez ewulajla dnia Pią 9:35, 03 Maj 2013, w całości zmieniany 1 raz
|
|
FAQ 
