 |
|
 |
|
ewulajla
Administrator
Dołączył: 03 Maj 2013
Posty: 72
Przeczytał: 0 tematów
Ostrzeżeń: 0/5
|
|
 |
|
 |
|
 Wysłany: Pią 9:22, 03 Maj 2013 Temat postu: Narodziny zodiaku |
|
|
Narodziny zodiaku konstelacyjnego,
czyli astrologia w Mezopotamii
Choć pierwsze dowody historyczne na istnienie astrologii pochodzą sprzed 2 300 lat p, n, e., wszystko wskazuje na to, że jest w użyciu od 8 tysięcy lat.
HISTORYCZNE PUNKTY ODNIESIENIA
Ludy, których pochodzenia nie potrafimy na razie ustalić, wiadomo jednak, że przybyły morzem około sześciu, ośmiu tysięcy lat przed naszą erą
- stąd ich nazwa: Sumerowie osiadły na terenach dzisiejszego Iraku. Dzięki sztucznemu nawadnianiu pól i innym wynalazkom, świadczącym o ich geniuszu i wyobraźni, wreszcie tytanicznej pracy, której skalę trudno nam współcześnie ocenić, przemienili pustynię w żyzną ziemię, wykorzystując wody Tygrysu i Eufratu, kładąc tym samym podwaliny cywilizacji, która stała się kolebką kultury Zachodu.
Porzuciwszy zbieractwo i myślistwo, czy pasterski nomadyzm, niewielka zapewne grupa przybyszów z nieznanej krainy osiadła, parając się rolą i, tym samym, wzbudzając zazdrość. Postęp bowiem - można użyć już nawet określenia „techniczny" - pozwolił im „mnożyć plony", róść w bogactwo i siłę, do tego stopnia, że pojawiły się pierwsze miasta-świątynie, przy czym jedno z nich, Uruk, potęgą i bogactwem wybiło się ponad wszystkie, stając się w pewnym sensie stolicą kraju Sumerów.
Wydarzenia te rozgrywały się około 3 700 lat p.n.e. Ale pięć wieków później miasta-świątynie stopniowo przeobraziły się w miasta-państwa, jakby królowie, którzy urośli do rangi mitycznych postaci, przez poddanych czczeni jako bogowie, czy półbogowie, powiększając terytorium dzięki wojnom i podbojom, powoli, lecz nieuchronnie doprowadzili do transformacji władzy religijnej we władzę polityczną. W miastach, takich jak Uruk, Lagasz i Ur - gdzie urodził się pierwszy patriarcha i prorok narodu hebrajskiego, Abraham, około 1 800 lat p.n.e., czyli około tysiąca lat po założeniu Ur, którego tajemnicze cmentarzysko wydaje zdumiewające znaleziska (temat ten porusza Jean Bottero w Initiation a l'Orient ancien. wyd. Seuil, 1992) - dochodziło do konglomeratu i interakcji bóstw opiekuńczych, które przybywały wraz z przybyszami z różnych stron. Tak więc religia sumeryjska pojawiła się około 3 500 lat p.n.e., przede wszystkim w mieście-świątyni Uruk, największym i najzamożniejszym z miast, posiadającym również najwspanialszą świątynię.
JAK POWSTAŁA ASTROLOGIA I ZODIAK KONSTELACYJNY?
Wydaje się, że także w tym okresie zrodziła się koncepcja człowieka, jako tworu bogów, który ma bogom służyć, aby samemu w efekcie zostać wyniesionym do ich rangi. Świadczy o tym mityczna opowieść o Dumuzi, człowieku-bogu płodności, boskim pasterzu i małżonku Innany-Isztar, sumeryjskiej Bogini--Matki. Dumuzi był szczególnie poważany przez Akadyjczyków, jego kult szerzył się około 2 350 roku p.n.e. O ile bowiem Sumerowie mieli niezliczonych bogów, o tyle Akadyjczycy pochodzenia semickiego, którzy mniej więcej w roku 2 500 p.n.e. zaczęli wypierać Sumerów, wypracowali niebiańską hierarchię boskich rządów, bez wątpienia wzorowaną na strukturach społecznych, politycznych i ekonomicznych, wytworzonych w sumeryjskich świątyniach-miastach, które przekształciły się w miasta-państwa. Nasuwa się więc wniosek, że choć Sumerowie byli bardzo pomysłowi i wynalazczy, bo to przecież oni „podarowali" ludzkości dwie techniki, które zawróciły i przyspieszyły bieg dziejów: i nawadnianie pól (około 6 tysięcy I lat p.n.e.), które pchnęło rolnictwo do przodu, i wynalazek pisma (około 3 800 lat p.n.e.). którego zalety wszyscy znamy - to jednak pełni inwencji Akadyjczycy potrafili wykorzystać i rozwinąć genialne odkrycia Sumerów. Na tym właśnie tle wyłoniły się wszystkie okoliczności, które znacznie później miały doprowadzić do powstania zodiaku w jego współcześnie znanej nam | postaci. I tak Akadyjczycy. czczący boga Księżyca (Sina) już w roku 2 500 p.n.e. opracowali pierwsze kalendarze lunarne. Jednakże 1 500 lat wcześniej Sumerowie i Elamici spisali gwiazdozbiory i opracowali ich mapy! Po zwala nam to przypuszczać, że astrologia liczy sobie 8 tysięcy łub więcej lat. Pierwsze uznane i udokumentowane historyczne świadectwo istnienia astrologii pochodzi z roku 2 259 p.n.e. Jest nim gliniana tabliczka, zapisana akadyjskim pismem klinowym przez pisarza-astrologa. Zapis traktuje o przepowiedzianej śmierci akadyjskiego króla Naram-Sina, która miała miejsce dokładnie w chwili zaćmienia Księżyca. Zodiak składał się w owym czasie z osiemnastu konstelacji, położonych na trasie przebiegu Sina, boga Księżyca, i Szamasza (Słońca), później zaś Dapinu, „Mocnego" lub Marduka (Jowisza), Isztar (Wenus), Nergala (Marsa), Szichtu, „Wznoszącego się" lub Nabu (Merkurego), wreszcie Kajamanu, „Powolnego" lub Ninurty (Saturna). Warto przypomnieć, że nazwa Marduk (Jowisz) powstała na bazie słów Amar i Utuk, które można tłumaczyć jako „Dziecko-Słońce". Należy przypuszczać, że Sumero-Akadyjczycy „wiedzieli", że Jowisz jest gwiezdnym karłem jak wykazała współczesna astrofizyka. Chcielibyśmy nadmienić jeszcze że powracającym motywem sumeryjskich i akadyjskich mitów jest rozłączenie przez Marduka Tiamat. bogini Prachaosu, na Ziemię i Niebo. Niebo więc postrzegane było jako zwierciadło Ziemi, co właśnie jest wyjściowym założeniem astrologii.
Post został pochwalony 0 razy
|
|
FAQ 
