 |
|
 |
|
ewulajla
Administrator
Dołączył: 03 Maj 2013
Posty: 72
Przeczytał: 0 tematów
Ostrzeżeń: 0/5
|
|
 |
|
 |
|
 Wysłany: Pią 9:32, 03 Maj 2013 Temat postu: Merkury |
|
|
Merkury
MITOLOGICZNE PRZEDSTAWIENIA MERKUREGO W MEZOPOTAMII
Jedną z cech wyróżniających tę planetę spośród innych jest fakt, że zwykle pozostaje w bardzo bliskim sąsiedztwie Słońca. Gołym okiem widzialna jest więc nad Europą rzadko, najwyżej przez kilka godzin, najczęściej wiosną i na jesieni, i to przy specjalnych warunkach atmosferycznych - mglistym lub zachmurzonym niebie. Splot tych czynników złożył się zapewne na jego reputację planet}" wywołującej chwiejność, dwuznaczność, niestałość; natomiast przypisywana mu przez starożytnych astrologów rola posłańca między światem bogów a ludzi wiązała się z jego stałą bliskością najpotężniejszego z bogów, Słońca, za którym chodzi ślad w ślad. W Mezopotamii pas zodiakalny nazywany był „drogą Słońca i Księżyca", a wszystkie planety uważano za wędrujące ścieżką Nanna (Księżyca), gdyż astrologia mezopotamska była astrologią lunarną. Księżyc był władcą Masz. Ta. Ba., czyli Wielkich Bliźniąt, z których powstał znak Bliźniąt, trzeci znak zodiaku mezopotamskiego. Choć system 12 znaków zodiaku został stworzony przez Babilończyków dopiero w V wieku przed naszą erą, Merkury znany był pod nazwą Szitu, czyli „wznoszącego się".
MITOLOGICZNE PRZEDSTAWIENIA MERKUREGO W EGIPCIE
W panteonie bóstw opiekuńczych starożytnego Egiptu napotykamy różne wyobrażenia Merkurego, które mocno inspirowały Greków - mające wiele wspólnego z atrybutami przypisywanymi tej planecie. Należał do nich Thot, bóg skrybów, astronomów, uzdrowicieli, a także rachmistrzów, misteriów, kapłanów - magów, pisarzy podziemi. Odgrywał on pierwszoplanową rolę w egipskim panteonie i przedstawiany był jako mężczyzna o głowie ibisa, którego szpiczasty dziób symbolizował materializm, nawiązywał jednak również do sierpa Księżyca. Mimo wszystkich przypisywanych mu astrologicznych atrybutów, Merkury był bóstwem lunarnym. W Egipcie więc „decyzje najwyższego Boga, aby nabrać mocy powinny zostać najpierw podyktowane Thotowi. Ów. przepisawszy je. roześle je dalej (...). Z chwilą, gdy decyzja została utrwalona na piśmie, Thot osobiście pilnował jej egzekwowania, przekazując adresatowi, bądź. w przypadku spraw ważniejszych, informując o niej bogów. Owa procedura, w której piłeczka odbijana była wielokrotnie, wyjaśnia, dlaczego Thot był nieodzownym pośrednikiem między bogami, którym przy tym przewodził, a także posłańcem ich rozkazów wobec ludzi, które to zadania były tylko pochodnymi jego głównej funkcji". (Dimitri Meeks, Christine Favard-Meeks, Les Dieux égyptiens. Hachette, 1993).
U Thota, boga lunarnego, odnajdujemy wszystkie funkcje, którym chętnie oddają się osoby z mocnym Merkurym w horoskopie: pisarze, sekretarze, korespondenci, informatorzy, posłańcy, pośrednicy itp. Słowo i pismo są wytworami intelektu. Były one domeną Tho ta, a także astrologicznego Merkurego.
MITOLOGICZNE PRZEDSTAWIENIA MERKUREGO W GRECJI
Mitycznym bóstwem, z którym utożsamiano Merkuriusza lub Merkurego, rzymskiego boga kupców, podróżników. a także złodziei, był Hermes, którego Grecy przedstawiali jako pięknego młodzieńca w uskrzydlonych sandałach, symbolu unoszenia się (bez wątpienia mamy tu nawiązanie do babilońskiego boga Szitu, czyli „wznoszącego się") i filcowym płaskim kapeluszu z szeroką kresą, który Rzymianie nazywali petasus, noszonym w Italii i Grecji dla ochrony przed słońcem i deszczem. Na rysunkach i malowidłach greckich podróżnicy zawsze przyodziani byli w petasus. Podobne nakrycie głowy nosi pierwsza postać w Wielkich Arkanach Tarota, Mag. który zresztą przejawia typowo merkurialne cechy: inteligencję, inicjatywę, manualną i intelektualną sprawność, etc...
Według mitologii Hermes był synem Zeusa i Mai, zwanej babką, wnuczki Atlasa, który na swych barkach podtrzymywał firmament; Atlas z kolei był synem Uranosa. Był więc Hermes, jako syn Zeusa, wnukiem Kronosa, po kądzieli zaś prawnukiem Uranosa. W kategoriach astrologicznych, zważywszy na głębokie wpływy kultury egipskiej i babilońskiej na Greków, można uznać Merkurego za pochodzącego od Jowisza, a pośrednio - Saturna i Urana. Jeśli dodać do tego. że według Egipcjan Thot, którego atrybuty w pełni pokrywały się z cechami przypisywanymi przez Greków i Rzymian Merkuremu, był bogiem lunarnym. możemy uznać Ma-ę, matkę Hermesa, również za postać lunarną i uznać, że Merkury wyraża z jednej strony cechy Księżyca i Jowisza, z drugiej zaś Saturna i Urana. Jak więc widać na tym przykładzie, badając mity planetarne w starożytności, w kolejnych odsłonach spotykamy poszczególnych władców zodiaku.
Post został pochwalony 0 razy
|
|
FAQ 
